Digitale transformatie en archieven

Zoeken op de website van het archief of de bibliotheek levert geen relevante zoekresultaten op, maar als je zoekt via Google dan vind je het wel. Al meer dan eens meegemaakt. Jullie ook? Nu krijgt dit verschijnsel een extra dimensie. Via de online catalogus is een gedigitaliseerd tijdschrift raadpleegbaar, maar enkel voor de docenten en de studenten van de onderwijsinstelling. Dan ben ik helaas niet. Maar wacht, via Google vind ik wel een link naar een downloadbare PDF. En wat blijkt? De link werkt en blijkt ook nog eens logisch te zijn opgebouwd. Meer heb ik niet nodig. Ik download meteen alle jaargangen. Zouden ze dit weten bij de bibliotheek? Ik vermoed van niet. Alle jaargangen doorploegen is een hele klus, maar er blijkt tekstherkenning toegepast te zijn. Snel even een scriptje schrijven en op 15 minuten tijd zijn alle pagina's doorzocht!

In een inventaris van een privé-archief trof ik een beschrijving aan die mijn aandacht trok: een beschrijving van een register. Enkele maanden geleden vroeg ik het al aan bij de archiefinstelling, maar bij mijn leeszaalbezoek meldde de leeszaalvoorzitter dat het register zoek was. De voorbije week bracht ik opnieuw een bezoek aan dezelfde archiefinstelling. Ik waagde opnieuw mijn kans. Bij mijn aankomst meldde de leeszaalvoorzitter dat het register nog steeds niet terecht was. Bovendien was er weinig tijd om te zoeken want er is een interne verhuisoperatie aan de gang. Backoffice krijgt dus voorrang op frontoffice dacht ik bij mezelf. Maar kom, de leeszaalvoorzitter zou opnieuw navraag doen bij de archivaris. Bij het verlaten van de archiefinstelling liep ik de collega-archivaris tegen het lijf. Ik kon het niet nalaten mijn ervaring te delen, waarop de collega-archivaris naar zijn bureau rende en met het register terugkeerde. Het register bleek overigens niets meer dan een schriftje te